เฮิร์ชแมนคงจะทำนายเรื่องนี้ไว้ เขาตั้งข้อสังเกตว่ารูปแบบการเติบโตที่ประสบความสำเร็จได้พัฒนาชุดสถาบันของตนเอง ควบคู่ไปกับการเลือกตั้งที่มีอำนาจซึ่งได้รับประโยชน์อย่างไม่สมส่วนจากสถาบันเหล่านี้ ซึ่งทำให้รูปแบบดังกล่าวยากต่อการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง ในขณะที่ชนชั้นสูงที่ได้รับประโยชน์จากโมเดลนี้ขยายความมั่งคั่งและอำนาจของตน Hirschman แย้งว่า พวกเขามีแรงจูงใจที่จะยึดมั่นในโมเดลนี้ โดยพื้นฐานแล้ว สีไม่ได้ประกอบระเบิดเวลาทางเศรษฐกิจของจีน แต่เขาลดฟิวส์ลงอย่างมาก Posen ให้เหตุผลว่าสำหรับคนจีนทั่วไป CCP ได้กลายเป็น “ผู้มีอำนาจตัดสินใจขั้นสูงสุดเกี่ยวกับความสามารถของผู้คนในการหาเลี้ยงชีพหรือเข้าถึงทรัพย์สินของพวกเขา” ในระดับหนึ่ง นี่เป็นกรณีที่เกิดขึ้นในจีนมาโดยตลอด สิ่งที่เปลี่ยนไปคือวิธีที่พรรคตอบสนองต่อปัญหาทางเศรษฐกิจ ในอดีตตอบสนองด้วยการปฏิรูปและลัทธิปฏิบัตินิยม […]